VLIEGVELD EL SOCORRO

Ten noordoosten van het Malpaís de Güímar ligt El Socorro, een gehucht van de gemeente Güímar. Om er te geraken moet je het volledige industrieterrein door. Maar eenmaal je je tussen de mastodonte werkateliers hebt geboord, kom je in een idyllisch kustplaatsje terecht dat zo typisch is voor Tenerife. Verdoken door de industrie maar ongeschonden. De kustlijn straalt niet altijd rust uit, het aanstormend oceaanwater zorgt soms voor grote golven, waarvan surfers dan dankbaar gebruik maken.

Het strand dat bestaat uit kiezelsteentjes en keien is niet het grootste van het eiland, maar toch 1.010 meter lang en 15 meter breed. Dat stukje kustlijn kreeg in eerste instantie de voorkeur om als landingsplaats gebruikt te worden, maar later werd de aandacht getrokken door een terrein dat meer toegankelijkheid bezat en hoger gelegen was. Deze lap grond van 600 x 100 meter heeft de geschiedenis van de luchtvaart op Tenerife mee helpen bepalen. Daarom moeten we even terugkeren in de geschiedenis.

Eerste landing in 1913

De strategische ligging van de Canarische Eilanden als tussenstop tussen Europa, Afrika en Amerika bracht in de vroege twintigste eeuw sommige luchtvaartmaatschappijen ertoe om op de eilanden vliegvelden aan te leggen om er een tussenstop te maken. Van deze welkome verpozing voor piloot en machine werd gebruik gemaakt om even bij te komen en om de machines bij te tanken.
Volgens Carmen Rosa Centeno in haar boek ‘Imágenes para una historia 1913-1988’ schrijft, waren de eerste landingsplaatsen op Tenerife de finca ‘Lagunera del Real’, waar de Fransman Pierron in 1913 als eerste landde gedurende de ‘Fiestas de Junio’ met zijn monoplane ‘El Borel’, en een streepje grond nabij ‘Llano de Regla’ waar nu het Auditorium Adán Martín pronkt.

Eerste vliegveld

In 1919 bood de eilandregering van Tenerife een stuk grond aan voor een vliegveld tussen El Bufadero en La Jurada. Op datzelfde moment verwierp het ministerie van Marine het Franse project om een watervliegtuigbasis in de haven van Santa Cruz te installeren.
Deze twee feiten hebben gezorgd dat er toen een periode is ontstaan waar alle percelen grond die in aanmerking kwamen voor een vliegveld, aan een studie werden onderworpen.
In 1923 werd La Cuesta voorgesteld. In 1929 werden ideeën en plannen gepresenteerd voor Los Cristianos, Llano de Maja (Las Cañadas) en Los Rodeos, alwaar op 12 december 1929 een Arado VI uit Sevilla landde.

In 1933 werd de Lomo del Caballo (Candelaria) voorgesteld en later werden de Montaña Roja (El Médano) en El Socorro (Güímar) bedacht. De voorkeur werd steeds gegeven aan locaties die in de nabijheid van de hoofdstad lagen, zoals El Sobradillo, Los Baldíos, Llano del Moro en Ofra. Ook de maritieme luchthaven werd niet weerhouden.

Diverse aanbestedingen

Toen de studie van ingenieur José Galán af was, kon de regering kiezen uit een aantal goedgekeurde locaties om een vliegveld aan te leggen. De meest geschikte terreinen lagen aan Montaña Roja, in de buurt van de huidige luchthaven Reina Sofia, Los Rodeos en Llano de Maja.
In 1935 opende de eilandregering een aanbesteding voor een vliegveld in La Laguna (Los Rodeos), in Güímar (El Socorro) en Arona (Los Cristianos).
Het project van architect Marrero Regalado voor het gebied van El Socorro werd goedgekeurd. Het werd omgedoopt tot vliegplein La Hidalga omdat de vorige naam als een slecht voorteken werd beschouwd. Bijgeloof dus.

De burgemeester van Güímar bood in El Socorro het land aan voor een zacht prijsje. In 1936 bevestigde de luchthaveninspecteur dat er vliegveldinstallaties in Los Rodeos zouden worden opgebouwd, omdat daar een landing gegarandeerd was op 75% van het aantal dagen. De landingsbaan in El Socorro zou dienen als reservepiste.

In 1943 werd de luchthaventerminal van Los Rodeos gebouwd en in 1946 werd het vliegveld opengesteld voor het verkeer. De landingsstrook in El Socorro raakte gewoon in de vergetelheid.

Sprinkhanenplagen

In de loop van de geschiedenis zijn er op de Canarische Eilanden sprinkhanenplagen geweest. De grootste plagen werden genoteerd in 1659, 1811, 1908, 1954 en 1958. En precies in 1958 komt de naam van het vliegveld El Socorro weer naar boven. Omdat 10.000 hectaren aan gewassen door de sprinkhanen werden opgevreten bedroeg de schade 137 miljoen peseta’s. Met alle middelen werden de allesvretende, vliegende insecten, die zich in gunstige meteorologische omstandigheden lieten meevoeren vanaf het Afrikaanse continent, bestreden.

Officiële kroniekschrijver Octavio Rodríguez vertelt dat, ondanks het feit dat het vliegplein niet fysiek bestond, het toch werd erkend in 1958 door de overheid als een plaats van bijzonder belang voor de bestrijding van de plaag. Een terrein haaks op de kust zou snel operationeel kunnen worden gemaakt met een oppervlakte van 600 x 100 meter. Zodoende zorgde deze geïmproviseerde landings- en opstijgingsbaan ervoor dat kleine sproeivliegtuigen een ruim gebied konden overvliegen om de dodelijke sproeistof DDT over het sprinkhanengeweld te vernevelen.

Monument

Zestig jaar later wordt er op de rotonde, vlakbij de plaats waar het vliegveldje lag, aan het industrieterrein van Güímar een sportvliegtuigje met de toepasselijke naam ‘La Avioneta’ geplaatst dat als monument moet verwijzen naar de irreële sprinkhanenplaag en het vliegveldje in Güímar dat in 1958 werd gebruikt om de sprinkhanenplaag te bestrijden.
Een knipoog naar het verleden.
Wie ernaartoe wil volgt de coördinaten 28° 19′ 34.41” N – 16° 21′ 46.38” W of de UTM-coördinaten X: 366.396,50 Y: 3.134.095,01

TERUG NAAR STARTSCHERM

Geïnteresseerd in Tenerife? Word dan lid van de grootste Tenerife-familie! 
Abonneer u op onze nieuwsbrief en blijf steeds op de hoogte van het nieuws op Tenerife. 
Vul hieronder uw voornaam en een geldig e-mailadres in. Klik daarna op Abonneren.