Zeezwembaden horen thuis in de zee en zijn al dan niet gescheiden door riffen en rotsmassa’s. Sommige natuurlijke barrières werden uitgebreid, verstevigd en toegankelijk gemaakt en nog andere werden door mensenhanden in elkaar geknutseld.
We gaan er van uit dat zeezwembaden natuurlijk gevormde plassen zijn aan de kusten waarbij het zeewater door de golfvorming en de natuurlijke stroming van eb en vloed zorgt voor spoeling en verversing van deze lokale zwemwateren.
Een aantal van deze zoutwaterplassen is door de mens aangelegd. Daarbij denken wij spontaan aan het Lago Mártianez in Puerto de la Cruz dat ontworpen is door Cesar Manrique en aan het Parque Marítimo in Santa Cruz waar de natuurlijke omgeving werd omgevormd tot een aantrekkelijk toeristische ontspanningsplaatsen.
Een tweede soort zeezwembaden werd aangepast en vooral toegankelijk gemaakt voor toerist en resident. Daarbij is rekening gehouden met de veiligheid want zeedeining is een gevaarlijke klant. Voorbeelden daarvan zijn het natuurzwembad van Bajamar, Punta de Hidalgo en El Caletón in Garachico waarvan je hieronder een filmpje kunt bekijken.
De meest ruwe, onvervalste en ook de gevaarlijkste zwemplaatsen zijn deze die spontaan zijn ontstaan en onaangetast in grillige vormen de oceaan afboorden. Typisch voorbeeld daarvan is het Charco de la Laja in San Juan de la Rambla.
Zeezwembaden vind je overal op Tenerife maar in het noorden zijn er wel meer dan ik het zuiden. Hierbij nog deze boodschap: ga nooit zwemmen of baden in zeezwembaden bij ruwe zee en waarbij hoge golven (mar de fondo) met kracht de zwembaden overspoelen. Levensgevaarlijk, dat kun je lezen in het artikel VERDRINKINGEN en in VERDRINKINGEN ANNO 2019.
Video:lafurnia.com
