De twee grootste eilanden van de Canarische Eilanden staan erom bekend zonnige vakantieoorden te zijn. Maar Gran Canaria en Tenerife staan ook bekend om hun grote rivaliteit als het om voetbal gaat. Beide stadions liggen in de respectievelijke hoofdsteden en dus ver weg van de toeristische plekken.
De wedstrijd tussen UD Las Palmas (Gran Canaria) en CD Tenerife is een van de bekendste en meest belangrijke derby’s van Spanje. Ook staat deze wereldwijd in de top 50 van derby’s met de meeste rivaliteit. Het mag dus duidelijk zijn dat ik, als inwoner van Tenerife, de twee datums van de twee derby’s vanaf begin augustus reeds met stip heb aangeduid.
Dit was de eerste derby in vier jaar tijd, want afgelopen jaren acteerde UD Las Palmas op het hoogste Spaanse niveau, terwijl Tenerife, ondanks verwoede pogingen, bleef steken in de segunda division. Beide teams maken een moeilijk seizoen door. Ze hebben allebei de ambitie om te promoveren, maar Tenerife strijdt op dit moment tegen de degradatie naar het derde niveau. Las Palmas ontgoochelt een beetje, ondanks een goede start met zijn tiende plaats.
Zondag 16 december 2018. Het is het zover. Derbyday!
Nadat de kaartjes via de fanclub geregeld waren en de hele reis gepland stond is het tijd om mijn eerste Canarische derby en mijn allereerste awayday mee te maken. Om 10.30 uur vertrekt de bus richting Santa Cruz en wij boarden op de ferry die de twee eilanden met elkaar verbindt. Ruim 1.500 uitzinnige Tenerifefans laten de 2 uur 30 minuten durende reis stemmig verlopen. Later zal blijken dat een massale aanwezigheid van politie wijst op een absolute risicowedstrijd.
Eenmaal aangekomen op Gran Canaria worden we voor de tweede keer gefouilleerd. Daarna volgt de transfer per bus die verplicht plaats moet nemen in een colonne. Ruim dertig bussen met tussenin, politievoertuigen die het veiligheidskordon moeten verzekeren.
Bij aankomst worden we verplicht om rechtstreeks naar de bezoekerstribune te gaan. Snel en veilig.
We kunnen nog net een glimp opvangen van de vele, enthousiaste Las Palmasfans buiten het stadion waarvan wij netjes gescheiden worden.
Het bezoekersvak zit een uur voor aanvang van de wedstrijd helemaal vol en er wordt luidkeels gezongen. De liederen zijn pro Tenerife en vooral anti Las Palmas. Toch is de sfeer gemoedelijk en gezellig omdat in Spaanse voetbalstadions geen alcohol wordt geschonken. Uiteindelijk komen er 19.000 toeschouwers naar de match kijken en wordt de verhoopte maximumcapaciteit van 32.000 supporters niet gehaald. Een tegenvaller voor de inkomsten van Las Palmas. Wij hebben er liedje over gezongen waarin we duidelijk maakten dat Las Palmas geen grote supportersschare heeft.
Tijdens de wedstrijd blijkt de onderlinge verstandhouding tussen de twee kampen te verzuren. Na elke belangrijke actie op het veld slaat op de tribunes de vlam in de pan en moeten de ordediensten tussenkomen. Vooral de Las Palmasfans misdragen zich door het Tenerifevak te bekogelen met alles en nog wat. Wij werden reeds viermaal gefouilleerd en zijn helemaal kaalgeplukt. We kunnen enkel teruggooien met hetgeen naar onze hoofden wordt geslingerd. Er is geen bufferzone voorzien tussen de rivaliserende supportersgroepen. Een grote fout in het veiligheidsbeleid.
De wedstrijd zelf is het aanzien nauwelijks waard. Na de vroege 1-0 voorsprong van Las Palmas wordt er vooral geduelleerd op het middenveld met tot gevolg: amper doelpogingen aan beiden kanten. Las Palmas krijgt de kans om de voorsprong te vergroten, maar faalt in zijn opdracht. Door een onterecht gegeven penalty en een rode kaart, vijf minuten voor het einde van de wedstrijd, sleept Tenerife zich naar een gelijkspel. Tumult doet de tribunes vibreren. Bij het eindsignaal blijven de Tenerifesupporters in het stadium tot alle rivaliserende thuissupporters het stadium hebben verlaten.
De terugtocht verloopt gemoedelijk. Iedereen kan zich vinden in een gelijkspel.
Over een aantal maanden staat deze derby weer op het programma, maar dan in Tenerife. Ik kan alvast niet wachten!
Foto en tekst: Jordy van Helden
Hoofdredactie: Guy Devos
