Het begint reeds bij de eerste keer dat je Tenerife bezoekt. Je wordt verliefd op het eiland en deze verliefdheid gaat snel over in een verslaving waar je nooit meer vanaf geraakt. Je wil er iedere keer naartoe komen, liefst morgen en als dusdanig plan je snel je volgende reis naar het mooie eiland in een subtropisch gebied. Het verlangen groeit en naarmate je meer en meer naar Tenerife komt groeit ook de goesting om over een eigen stekje te beschikken om daardoor niet meer afhankelijk te zijn van anderen. Je hebt je leven lang hard gewerkt en gespaard. De intresten op je gespaarde centjes zijn niet meer aantrekkelijk en je wil investeren voor je eigen toekomst. Dus treuzel je bij ik-weet-niet-het-hoeveelste-verblijf van het ene immobiliënkantoor naar de andere vastgoedmakelaar.
Om iets te kopen op Tenerife volg je best de reguliere kanalen. Je kiest best een specialist ter zake waarbij de dienst na verkoop even belangrijk is als de verkoop op zich. Je let best heel goed op, want niet iedereen op Tenerife is even eerlijk. Om vastgoed te verkopen op Tenerife hoef je geen diploma of attest te bezitten, moet je geen opleiding volgen en voldoen aan een vestigingswet is op Tenerife onbestaand. Conclusie, iedereen kan een immobiliënzaak starten want je hoeft je beroepsbekwaamheid geenszins te bewijzen.
Exclusiviteit
En zo gebeurt het dat, in het beste geval, ‘autónomos’ of zelfstandige eenmanszaakjes de baan op gaan om her en der huisjes te verkopen. Dat doen ze niet in opdracht maar ze slijten nadien de potentiële koper aan een bestaand immobiliënkantoor en strijken aldus een commissie op voor het aanbrengen van een koper.
Er is geen wetgeving, noch een vigerende regelgeving op de Canarische Eilanden die de commissie regelt of bepaalt wat makelaars mogen vragen voor de verkoop van een onroerend goed.
Of het slim is om al dan niet exclusief met een bepaalde makelaar in zee te gaan valt te bezien en hangt af van wat hij/zij aanbiedt in ruil voor deze exclusiviteit. In België bijvoorbeeld is er ook geen verplicht opgelegde exclusiviteit meer, je kan perfect vragen naar een niet-exclusiviteitscontract en met meerdere makelaars in zee gaan.
Consultant
Op het eiland is niet eens geregeld wat er al dan niet in de service van het makelaarsloon begrepen is. De mogelijkheden zijn legio; van ‘niets’ tot ‘alles’. Daarom dat sommige mensen van de daken schreeuwen dat je een advocaat nodig hebt of een andere onafhankelijke partij om alles te controleren en te regelen. Ook hier weer, de ene makelaar is de andere niet. De meest gedreven en succesvolle makelaars geven je steevast een all-inclusive-prijs, de sjoemelaars daarentegen laten je aan je lot over. Voor de zekerheid neem je dan een consultant onder de arm die hetzelfde werk doet als een advocaat, maar dan goedkoper is. Beschouw dit maar als een soort verzekering voor de hulp en de professionele begeleiding én voor het gerust gemoed waarmee je de verkoop tegemoet gaat.
De modale eigenaar van een stekje op het eiland spreekt zich soms uit over percentages die door het immokantoor uitbetaald worden aan een verkoper. Met ‘percentjes’ gooien heeft hier geen enkele zin. Dit is steeds een afspraak tussen makelaar en verkoper. We lezen, vooral op sociale media, cijfers van 3 tot 6%, en zelfs meer. De standaard voor het zuiden van het eiland is over het algemeen 5% van de verkoopprijs.
Italiaanse en Russische makelaars zullen de koper steevast ook een percentage aanrekenen omdat dit zo in hun cultuur is ingebakken. Zij rekenen bijvoorbeeld de helft aan van het makelaarsloon aan de verkoper, de andere helft aan de koper. Dat sommigen 5% veel vinden laten we hier in het midden.
Bij een vakbekwame makelaar worden alle wettelijke en financiële verplichtingen door de makelaar zelf geregeld zodat de klant later niet voor onaangename verrassingen komt te staan.
Addertjes
Let op als je je vastgoed verkoopt. De Spaanse overheid heeft namelijk 4 jaar de tijd om bij de koper eventuele verschuldigde bedragen te eisen die niet betaald werden bij de verkoop en we spreken hier vooral over de 3% retentie die je moet betalen bij de verkoop van een vastgoed. De retentie is een voorschot op de berekening van de winst van de verkoop.
Een niet-resident moet binnen de 3 maanden na verkoop de verkoopprijs en de winst aangeven waarop 19% wordt afgehouden. De retentie dient om deze winstmarge te dekken. Soms is de retentie groter en krijgt de verkoper een deel terug, soms te weinig en moet er bijbetaald worden. Om de winstmarge zo klein mogelijk te maken en om dus minder te moeten betalen kan je tal van officiële toegelaten kosten inbrengen.
Maar wie weet dat? De vakbekwame makelaar weet dat.
Er schuilen in deze materie heel wat addertjes onder het gras. Niet iedere particulier heeft de middelen, de kunde en de tijd om deze materie onder de knie te krijgen. Je neemt dus best, zoals ik reeds schreef, een vakbekwame makelaar onder de arm en een vastgoedspecialist die de verkoop voorbereidt, opvolgt en nadien een feilloze dienst na verkoop opbouwt. Enkel op deze manier word je stressloos eigenaar van een vakantiestekje op Tenerife.
