Vrachtwagens rijden op en aan via afrit 46 op de TF-1 in Arico. Deelgemeente San Miguel de Tajao is de trieste bezitter van het P.I.R.S of Plan Insular de Residuos de Tenerife, wat zoveel betekent als ‘de oplossing voor het afval van het eiland’. Sinds kort wordt het terrein het Complejo Ambiental genoemd, maar op het terrein is er buiten de naam niets wezenlijk veranderd. Het klinkt beter, zegt men.
Hier kun je spreken van een stortplaats, annex recyclagebedrijf. Op dit terrein werden reeds miljoenen kubieke meters afval in de grond gestopt. Laag voor laag, waarna er telkens weer kalk overheen werd gestrooid en waarbij de oefening steeds weer werd herhaald.
Na jaren van grondbezoedeling werden de politiekers uiteindelijk wakker en kondigde men, nu ruim 10 jaar geleden, de bouw van een incineradora aan … een verbrandingsoven. Dat was de oplossing en dit moest het stortterrein indijken.
Maar dat was buiten de waard gerekend. De bevolking heeft er zich, met succes overigens, tegen verzet. De overheid ging zelfs naar Zweden om er de meest recente innovaties te leren kennen op vlak van ‘milieuvriendelijk afvalverbranden’. Niet dus.
Nu wordt er gerecycleerd… glas, PMD, restafval, grootafval en papier & karton worden uit elkaar gehouden. Of toch zo goed mogelijk en daarom staan er overal containers: groene voor glas (vidrio), gele voor PMD (envases), blauwe voor papier en karton (papel y carton) én grijze voor het huishoudelijk afval. Wat met batterijen en chemisch afval wordt gedaan is mij nog steeds een raadsel. Voor het grootafval komt de gemeente langs met een kleine vrachtwagen. Alle grootvuil, zoals meubilair en wat niet in de containers gedeponeerd werd nemen zij mee voor recyclage als het nog niet eerder door een nieuwe eigenaar werd geclaimd.
Momenteel komt 97% van het afval ‘niet-gerecycleerd’ aan in het Complejo Ambiental, waar het afval door machines, kranen, lopende banden en mensenhanden vooralsnog op het juiste hoopje terecht komt.
Tot 20 jaar geleden was iedere barranco van het eiland een potentiële stortplaats. Er waren meer dan 200 stortplaatsen op Tenerife waar afval gedolven, gestort of verbrand werd. Niet erg gezond en vooral niet ecologisch.
In 1984 kwam daar verandering in, alhoewel! In dat jaar kwam het PIRS, en daar alleen kon je nog terecht met afval wat volgens deskundigen enkel een verschuiving was van het probleem. In ieder geval werd het eiland gezuiverd van al deze rotzooi.
Sinds de officiële opening van deze verdedero werd er al meer dan 40.000 ton afval verwerkt; meer gerecycleerd, minder in de grond gestopt.
Maar met het toenemen van het toerisme vergroot ook de toename van het afval en ontstaat er achterstand in het verwerken van het afval.
Wat nu? Herbegint dit verhaal van vooraf aan? Neen, de overheid is bezig met een sensibiliseringscampagne en hoopt vooralsnog het tij te keren.
Ieder jaar komen er wereldwijd meer plastics op de markt en telkens na gebruik worden deze weggegooid. De afvalstromen die daardoor ontstaan zijn zeer groot maar ook zeer divers. Huishoudelijk, industrieel, bouw- en sloopafval zijn de toplopers.
In Tenerife is dit niet anders. Waar je in de Lage Landen zwerfvuil ziet zwerven, hebben we hier op het eiland zwerfvuil dat gaat drijven. Drijfvuil dus… het waait van het land zo de oceaan in.
Plastics leveren dus niet alleen een ecologisch probleem. Omdat ze een hele lange afbreektermijn hebben – sommige plasticsoorten breken nooit af – genereren ze bovendien ook veel CO² in het productieproces, omdat het hier gaat om polymeren.
De volgende stap in het afvalverwerkingsproces is het recycleren van plastics en daarom werd in het Complejo Ambiental in Tajao een recyclage-unit voor plastics gebouwd waar op jaarbasis 8.000 ton plastics gerecycleerd wordt. Niet toevallig vlakbij het pand waar elektrische en elektronische apparaten worden ontmanteld omdat deze uit waanzinnig veel plastics bestaan.
Niets dan goed nieuws, ook voor de werkgelegenheid, want deze realisatie heeft 25 arbeidsplaatsen opgeleverd. De regering betaalt het recyclagebedrijf € 25.000 per jaar voor de huur van ruim 8.000 m² grote hangaar.
Samen met het hergebruik moet een sensibiliseringscampagne de bevolking wakker schudden dat ook plastics dienen hergebruikt te worden omwille van een beter leefmilieu.
Gisteren afval, vandaag een nieuw gebruiksvoorwerp. En uiteraard begint het proces met het vermijden van afval bij het winkelen, in het huishouden, in de tuin, op kantoor. Nederlanders spreken over recycling, Vlamingen over recyclage en Canariërs houden het bij reciclaje. Ze hebben het allemaal over ‘het opnieuw gebruiken van materialen’ zonder daarbij de grondstoffen te scheiden. Iedereen wil een beter en schoner leefmilieu.
Als resident of eigenaar van een vastgoed krijg je de rekening gepresenteerd om de basura te betalen. Elke maand betaal je om het afval naar een containerplaats te mogen brengen, ongeacht hoeveel residu je er deponneert Het bedrag wordt bepaald door de gemeente en verschilt onderling tussen de gemeenten. Gemiddeld betaalt een gezin € 10,00 per maand. Er zijn gemeenten waar je per semester betaalt of per jaar. De gangbare bedragen op jaarbasis liggen tussen € 70 en € 120.
Geen gezeul met afvalzakken of afvalemmers. Alles onmiddellijk naar de respectievelijke containers en klaar is Kees. Makkelijk, nietwaar?
Foto: Diario de Avisos – El Español ©
