Mamotreto betekent in het Spaans een groot en onbruikbaar ding. Mamotreto staat ook voor ‘overbodig en slecht gemaakt object’. In het Nederlands kunnen wij dat best vertalen in ‘gedrocht’. En precies dát is het onderwerp van dit artikel. Er werd reeds veel over geschreven, vandaar dit korte relaas.
Iedereen kent wel ergens een plaats waar een mamotreto staat; als je van Guargacho naar Costa del Silencio rijdt via de Calle Olimpia, net vooraleer je de laatste scherpe bocht naar rechts neemt om de Costa binnen te rijden, staat het recht voor je; een bouwskelet sinds jaar en dag. De grootste mamotreto staat in Añaza; 21 verdiepingen hoog, het staat er reeds meer dan twintig jaar. Maar het meest bekende staat in San Andrés; de parkeergarage op een boogscheut van Playa Las Teresitas, maar wel vlakbij het strand.
Juridische geschillen, de ondergang of de dood van de projectontwikkelaars en erfgenamen die afzien van de erfenis liggen aan de basis van de spookgebouwen op Tenerife. Sommige bouwgedrochten staan er al langer dan veertig jaar. De oorsprong ervan gaat terug tot de explosieve jaren zestig die het toerisme op het eiland deed boomen.
Vandaag de dag zijn deze architecturale misbaksels veelal het onderkomen van daklozen die er onderdak hebben gevonden en er leven in onhygiënische omstandigheden. Ze zoeken hun toevlucht in betonnen constructies, die reeds jaren staan te verkommeren zonder enig onderhoud, bouwsels die blootgesteld zijn aan meteorologische factoren zoals wind, zon, neerslag en vooral in de kustgebieden aan salitre.
Het grote aantal onvoltooide gebouwen in het Zuiden houdt rechtstreeks verband met de hoge verwachtingen in de gouden eeuw van het toerisme, maar ook met factoren die samenhangen met de beroepsernst van veel projectontwikkelaars uit die tijd in de sector. In de jaren ’70 en ’80 waren eer vriendengroepen die zonder enige specialisatie bijeenkwamen om te investeren in gebouwen. Voor velen kwam dit financieel avontuur hard aan door het mislukken van het bouwproject.
Een betonskelet opnieuw in gebruik nemen is veelal niet de meest haalbare optie, aangezien de kwaliteit van de bouwmaterialen afneemt. Uit sommige studies blijkt zelfs dat de afwerking van een gebouw 20% duurder kan zijn dan de bouw van een nieuw gebouw.
Milieuactivisten hebben aangedrongen op een tussenkomst van de overheid. Voor hen zijn er maar twee mogelijkheden: slopen of afwerken als sociale woningen.
