Er beweegt wat in de toerismestroom die elk jaar opnieuw op Tenerife neerstrijkt. Het aantal bezoekers, of beter gezegd toeristen, kent meer ups dan downs, gelukkig maar. De trend herhaalt zich jaarlijks en staat in regelrechte relatie met bepaalde periodes in het jaarverloop. Er wordt in dit artikel geen rekening gehouden met de weerbots veroorzaakt door de coronapandemie, die de toeristische oscillatiebeweging heeft gedynamiteerd.
Er bestaat iets als een jaarlijkse gang die telkens weer dezelfde oscillatiebeweging maakt en waarvan de jaarlijkse blauwdrukken bijna een kopie zijn van elkaar.
Als de zomervakantiegangers terug huiswaarts trekken komt er een nieuwe golf op ons af. Mensen die om een of andere reden geen verlof kunnen nemen in de topmaanden juli en augustus zorgen dan voor een indiansummer-effect. Het toerisme valt op dat moment nog niet stil. Naadloos daaraan komt er een invasie op gang van overwinteraars. Als het kwik in het thuisland begint te dalen en de eerste herfststormen zich aankondigen, pakken velen hun biezen en verhuizen massaal naar een eiland waar de eeuwige lente ook eeuwig lijkt te duren. Ze komen zich op hun beurt verkneukelen aan het klimaat en zorgen op deze verkwikkende manier voor een onbezorgde winter.
Winter
Binnen deze periode zit er zelfs nog een aparte piek. Kerst en nieuwjaar zorgen ervoor dat dit hoogseizoen nog wordt verhoogd. Want zeg nu zelf, is het niet fijn om in de laatste week van het jaar rond te lopen met een kerstmuts op je hoofd terwijl je slechts gekleed loopt in een niemendalletje en jezelf overgeeft aan de thermische stralen van de zon.
Inderdaad, zo horen wij het graag en de horecasector ook. Dan is het volle bak geblazen in alle uitbatingen die de inwendige mens moeten versterken.
Na de jaarwisseling blijven de overwinteraars nog een wijl want dan is het de moeite om te blijven. Het kille en barre thuisklimaat houden hen nog even tegen. Het is er nog te koud, te kil en te winderig.
Voorjaar
In het vroege voorjaar, nadat het krokusverlof is verstreken, houden de winteroverlevers het voor bekeken. Familie in het thuisland is de magneet die hen terug naar het noorden zuigt. Een voor een druppelen ze af en verdwijnen ze met de noorderzon.
Net op dat moment komt er een nieuwe stroom op gang. De paasgangers komen eraan voor een korte periode en zo kan iedereen die hier aan het werk is nog even aan het werk blijven. Pas daarna komt de implosie. De overwinteraars zijn niet meer, de paastoeristen ook niet. Ze hebben het eiland achter zich gelaten en er rest één groot gapend gat.
Niemand, enkele uitzonderingen daargelaten, vindt nog de weg naar Tenerife. Ze hebben het gehad of het moet nog komen maar in deze periode zijn er niet veel gegadigden. Precies of Tenerife van de kaart werd gehaald. Straten en pleinen blijven leeg, terrasstoelen staan er nog, maar dan onbezet en de attracties zijn plotseling niet meer aantrekkelijk. Het eiland loopt leeg. Zo leeg dat heel wat horecabedrijven even de deuren sluiten en er zelf op uit trekken om op adem te komen en ook te genieten van een welverdiende vakantie en een opbeurende rust.
Zomervakantie
Het ‘gapende gat’ lijkt wel een titel van een Suske en Wiske-album maar verwoordt het best deze periode die anderhalve maand zal duren. Eind juni, begin juli slaat de motor terug aan en melden de zomer-toeristen zich opnieuw, eerst met mondjesmaat, dan massaal.
Dit jaaroverzicht tekent zich af als de golven op een elektrocardiogram waarbij het hoogseizoen als P-top wordt voorgesteld en het laagseizoen als T-top, de periode waarin het toerisme zich terug oplaadt alvorens het eiland opnieuw aan te vallen.
Wanneer deze plaatsvinden kun je perfect aflezen van de vliegtuigticketprijzen bij de diverse maatschappijen. Bij decontractie vlieg je een enkele reis tussen twintig en tachtig euro, bij contractie schieten die prijzen de lucht in en betaal je voor dezelfde vliegafstand 150 tot 300 euro, soms nog ietsje meer. En als je deze elektrocardiogram nader bekijkt kun je goed zien wanneer de hoogseizoenen zich aankondigen. Tot daar de vergelijking.
Coronajaren
Ieder jaar opnieuw wordt het eiland geconfronteerd met de gang van deze volksbeweging. Een stroming die gelijklopend is en waarvan de grafieklijnen op de jaarlijkse blauwdrukken precies kopieën van elkaar zijn.
Iedereen hoopt dat deze lijnen niet worden onderbroken, want dit is van levensbelang voor iedere resident, Tenerfiaan of niet, die een graantje wil meepikken uit de toeristenbeugel.
Helaas besliste COVID-19 daar anders over in 2019 en 2020. Het coronavirus heeft Tenerife, de Canarische Eilanden en Spanje geparalyseerd, meer zelfs, helemaal platgelegd. Tenerife werd uitgehongerd en de broodnodige toeristische centen waren niet aanwezig. Een jammerlijke situatie. Gelukkig ligt deze pandemische periode in het verleden en loopt de toeristische cyclus opnieuw een normale pas.
Contracties of decontracties … het eiland staat opnieuw klaar om haar gasten te ontvangen en om hen te besmetten met een ander virus, het uiterst besmettelijke Tenerifitis.
