Niets in deze column heeft een relatie met, of is een verwijzing naar COVID-19 en de coronapandemie die in 2020 en 2021 wereldwijd welig tierde.
Ik heb mij meermaals afgevraagd hoe het eiland eruit zou zien als er niemand op Tenerife aanwezig zou zijn. Zoals honderdduizend jaar geleden, of nog langer zelfs. Waren er toen al dieren op dit (ei)land? Vermoedelijk wel; voorhistorische monsters met namen die eindigen op …aurus en …actis. Lopende, kruipende en vliegende voorwereldlijke monsters?
Het uiteendrijven van de Afrikaanse en de Euraziatische platen hebben het magma toegelaten te ontsnappen. De aardkost kon de enorme druk niet meer tegenhouden en daar waar de barst scheurde vloeide er gloeiend en vloeiend specimen vanuit de kern van de aarde.
De druk heeft miljoenen tonnen sediment uitgestoten dat zich heeft opgehoopt; meter per meter, tergend langzaam tot er een hoogteverschil is ontstaan van 11.000 meter. Ruim 7.000 meter onder de zeespiegel en bijna 4.000 meter erboven. De eilanden zijn in feite de toppen van enorme onderzeese bergketens die 30 tot 80 miljoen jaar geleden zijn gevormd. Pas onlangs, rond 3.000 voor Christus zijn de eerste bewoners, vermoedelijk vanaf Afrika binnengeslopen. Gemakshalve heeft men deze groep de Cro-magnonmensen genoemd.
Eiland zonder mensen
Hoe is dan dat allereerste sprietje groen hier beginnen groeien? En dat eerste bloempje? En dat eerste boompje? Is hier ooit een voorhistorische reuzenvogel komen aanvliegen die ‘iets’ heeft laten vallen waarin ‘iets anders’ het startschot heeft gegeven van de floragroei.
Ik zou het niet weten, daarvoor ben ik niet lang genoeg naar school geweest en heb ik bijlange niet de juiste studierichting gekozen.
Een eiland zonder mensen … Alleen ik op het eiland, zodat ik zou kunnen schrijven dat er geen files zijn ontstaan en dat er daardoor ook geen ongevallen en incidenten te melden zijn. Dat bosbranden niet worden aangestoken door mensen en als dusdanig ook niet geblust moeten worden. Er zou ook geen nachtlawaai veroorzaakt worden aan de 250 meter lange discotheekstrip. Er zouden geen dronken mensen te zien zijn, en geen ruzies gemeld worden, en daardoor zou onderlinge jaloezie ook niet aanwezig zijn.
Niemand aanwezig
Ik wandel over de ‘Golden Mile’ geflankeerd door twee rijen hotels. Ik zie comfort en heb parkeermogelijkheden zat; ook dat is luxe. De winkels zijn leeg, er is ook geen personeel en de schabben zijn niet opgevuld. Ik krijg honger en stap een eethuisje binnen. De menustandaard verraadt dat hier ooit Russen aanwezig waren, want de opengeklapte kaart is voor mij onleesbaar. Ik zet mij neer en kijk rond. Het ruikt hier niet naar een restaurant. Het ruikt hier naar niets, enkel naar verlaten. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ik hier niet zal bediend worden en verlaat met een knorrende maag het lege huis.
Ook in Puerto Colón vind ik niet wat ik zoek. Ik zie een lege haven, een haven zonder boten. Akelig stil en benauwd. In een haven hoeven er boten te liggen. Meer zelfs, op de weg moeten auto’s rijden, in de winkels moet de juffies je lachend aankijken en een restaurant moet je met een bevredigd buikgevoel kunnen verlaten.
Mijn maag blijft knorren. Ik word wakker en knipper met de ogen. Wat een nare droom.
Heb jij dat ook dat je bij het ontwaken een droom feilloos kunt navertellen? Ik denk er nog even over na alsof ik deze waan straks zal vergeten zijn.
Luilekker(ei)land
Een eiland zonder bewoners is maar niets en geeft geen lekker gevoel. De eenzaamheid in mijn droomverhaal was onuitstaanbaar. Deze leegte kon op geen enkele manier opgevuld worden. Enkel snel wakker worden was de boodschap. Het eiland met de schitterende naam T E N E R I F E heeft alles te bieden wat je maar denken kan. Als je je verplaatst van locatie verandert ook het aanbod en dat hoef je maar te plukken.
Genieten kan hier op elke hoek van elke straat. In de 31 gemeenten kan je geluk niet op omdat in elke gemeente een ander aanbod in de rekken ligt. Je kunt hier zelfs kiezen welke klimaatzone je prefereert, of je kiest uit de menu aan zee of uit de menu in de bergen. Je kiest voor rust of je duikt het flitsende leven in. Je kiest voor de juiste levenssnelheid. Het aanbod is legio.
En misschien niet onbelangrijk; je leeft hier in een gezonde omgeving. Je hoeft geen fijne toxische stofdeeltjes, geen CO² en geen koolstofmonoxide in te ademen. Nu en dan krijg je Saharastof naar binnen maar dat is ongevaarlijk; dat snuit je uit of hoest je op. Niet kankerverwekkend en je gaat er helemaal niet dood aan.
Dan ben ik toch enigszins tevreden dat hier honderdduizend jaar geleden of nog eerder een voorhistorische reuzenvogel is overgevlogen en ‘iets’ heeft laten vallen waarin ‘iets anders’ zat.
Zou in dat kleine hoopje troep de hele toekomst van Tenerife hebben gezeten?
Geïnteresseerd in Tenerife? Word dan lid van de grootste Tenerife-familie!
Abonneer u op onze nieuwsbrief en blijf steeds op de hoogte van het nieuws op Tenerife.
Vul hieronder uw voornaam en een geldig e-mailadres in. Klik daarna op Abonneren.
