Sporten is gezond. Bovendien kan sporten ook een passie zijn of worden, dat hangt af van de mate waarin je graag en/of met verve een sport beoefent. De graad van gevaarlijkheid hangt af van meerdere factoren die terug te vinden zijn in o.m. contactsport, extreemsport, sport met of zonder toestellen, winter- of zomersport, individuele sporten, motorische sporten en nog een aantal criteria meer.
Op het eiland wordt nogal wat gesport, redelijk veel sporten hangen met een fijn draadje aan het woord ‘gevaarlijk’. Denk maar aan een aantal water- en bergsporten. En precies daar schuilt er gevaar want de risico’s op ongelukken zijn bij deze sporten groter. De regering van de Canarische Eilanden controleert intens bedrijven die risicosporten aanbieden aan de toeristen. De bedrijven moeten de overheid informeren over de sportactiviteit(en) die zij aan de betalende toerist aanbieden en bovendien zullen zij ook hun klanten een minimumopleiding moeten geven alvorens de activiteit uit te voeren; denk maar aan duiken, bijvoorbeeld.
Er gebeuren te veel ongevallen met zware letsels en soms met de dood tot gevolg. Onrustwekkende cijfers van die ene sport die er met kop en schouders bovenuit steekt: paragliden. Met een valscherm vanaf een hoogte naar beneden glijden is best wel fascinerend, doch ook wel gevaarlijk want er vielen dit jaar in Tenerife reeds een aantal doden te betreuren. De hulpdiensten rukken gemiddeld om de vijf dagen uit voor een ongeval dat gerelateerd is met paragliden. Nogal wat incidenten gebeuren door parapenters die geen ervaring hebben met bergvluchten en die de gevaren van meteorologische instabiliteit, mede door de topografie van het eiland, onderschatten. De opgedane ervaring in hun thuisland blijkt veelal onvoldoende te zijn om de combinatie van topografische en meteorologische fenomenen hier de baas te zijn. En zo kom je voor verrassingen te staan. Geen technische fouten, zo blijkt uit verschillende onderzoeken, wel menselijke fouten door verkeerde reacties, foutieve inschattingen en ondeskundige vliegtechnische beslissingen. Er werd door de overheid reeds langer nagedacht om deze sport aan strengere regels te onderwerpen.
De Dirección General de Seguridad y Emergencias del Gobierno de Canarias, zeg maar het veiligheidsorgaan van de Canarische regering, zal omwille van het aantal incidenten meer nauwlettend toezien op deze vliegactiviteiten. Bovendien zal een verplichte aangifte van de sportbeoefening remmend werken: indien de reglementering verzwaard wordt zal het kaf van het koren worden gescheiden. Aan de andere kant zullen de buitenlandse paragliders enkel onder bepaalde voorwaarden hun sport kunnen beoefen, bijvoorbeeld ná een bijscholing die vooral de topografische (terreinkennis) en meteorologische specificaties zal belichten.
Maar niet alleen de paragliders zullen onder de nieuwe regelgeving vallen, ook andere sporten die er bijlange niet gevaarlijk uitzien. De lijst is lang; ik geef een opsomming. Duiken, zwemmen, windsurfen, kitesurfen, waterskiën, wakeboarden, wakesurfen, parascending, waterscooters en jetski’s, raften, hydrospeed, kanoën, roeien, afdalen van ravijnen en kloven, bungeespringen, buggy- en quadriding, klimmen, speleologie, mountainbiken, motorcross, bergcross, paardensport, skiën, snowboarden, waterboarden, paraski, snowbike, ballonvaren, skydiven, basejumpen, wingsuit gliding, parasailing, zweefvliegen en het hierboven, uitvoerig beschreven paragliding.
Keep it safe, is de Engelstalige boodschap van de Canarische regering. Mantenerla a salvo …
Maar er is meer. Bij een ongeval gaan de poppen echt aan het dansen. Het ‘Directoraat-Generaal van het departement Veiligheid en Hulpverlening’ van de Canarische regering hanteert een prijslijst voor het leveren van hulp bij zoek-, hulp- en reddingsacties. Alhoewel niet bij alle noodsituaties een vooraf bepaald tarief wordt geïnd, is de prijs voor een tussenkomst bij normaal gedrag nihil. Als je slachtoffer wordt onder ‘normale’ omstandigheden moet je geen kosten betalen voor de interventie.
De regering heeft onderscheid gemaakt tussen veilige en onveilige sporttakken. Wandelen wordt niet beschouwd als een gevaarlijke sport of een risicovolle bezigheid. Echter, als je je na het verlaten van de aangegeven wandelroute verwondt, dan ben je de pineut. Door het verlaten van een bewegwijzerde en in kaart gebrachte sendero begeef je jezelf in een niet-verzekerde situatie waarbij je de rekening voor een reddingsactie zal gepresenteerd krijgen.
Idem dito bij het zwemmen; het negeren van signalen, aanbevelingen en informatieborden kan je duur te staan komen. Bij een zwemincident in een toegelaten zone, is de aangeboden hulp gratis. Erbuiten is betalen.
Als het gaat om een groepsorganisatie dan is de organisator (natuurlijk- of rechtspersoon) de eindverantwoordelijke. Hier schuilt echter een addertje onder het gras. Als de organisator niet solvabel is dan gaat de factuur naar de hulpbehoevende(n).
Voor alle duidelijkheid: als er een factuur wordt gestuurd is dit enkel naar de hulpbehoevende(n) en niet naar de mensen die de hulp hebben ingeroepen. Dit uiteraard, enkel wanneer er een retributie aangerekend wordt.
Voor elke technische hulpverlening is een bedrag toepasselijk. Zo betaal je € 2.000 per uur en per ingezette helikopter en € 36 per uur per hulpverlener. Alle interventies zijn aan maximumbedragen gekoppeld; zo betaal je niet meer dan € 6.000 voor de redding van 1 tot 4 personen en € 12.000 voor een ‘groepsredding’ van meer dan 16 personen.
Een aantal sporten worden als gevaarlijk tot zeer gevaarlijk gerekend. Ligt deze sportdiscipline mede aan de oorzaak van het ongeval zal er steeds een rekening volgen.
Als je een gevaarlijke sport beoefent is het raadzaam om een ongevallenverzekering af te sluiten met als dekking de kosten van een eventuele redding en/of evacuatie. Zo kom je nooit voor een verrassing te staan.
Foto: @salvamentogob
