De Canarische wetenschap heeft onlangs een belangrijke ontdekking gedaan: de eilanden zijn omgeven door een gordel van koralen, dichte altijdgroene bossen waarin een groot aantal soorten hun toevlucht zoeken en zich voortplanten. Deze tuinen van de Canarische zeebodem, door de ontdekkers omschreven als ‘van een enorme schoonheid en natuurlijke rijkdom, waren voor de wetenschap tot dusver niet gekend
Ze worden aangetroffen tussen 50 en 120 meter, op de hellingen van het abrupte Canarische oceanische plat of op vlakke bodems waar weinig licht doordringt. Het is een diepte die alleen kan worden bereikt met zeer gespecialiseerde duikuitrusting en onder strikte veiligheidsmaatregelen. Niemand had deze habitats eerder opgemerkt, laat staan bestudeerd en beschreven, tot een team van wetenschappers en duikers, gecoördineerd door het Ministerie van Ecologische Overgang en Bestrijding van Klimaatverandering van de regering van de Canarische Eilanden, de koraalkolonies hebben opgemerkt.
Bioconstructuur
Vijftien leden van het team van het Canarische bedrijf Aquawork, dat door Transición Ecológica voor dit onderzoek werd gecontracteerd hebben uitgestrekte ecosystemen gevonden die rond de Canarische archipel door koralen zijn gecreëerd en daarmee een enorme biodiversiteit hebben gegenereerd. Zij hebben ook aangetoond dat er koraalgordels voorkomen op de andere eilanden van Macaronesië, namelijk rond de Azoren, Madeira, de Ilhas Selvagens en de Kaapverdische eilanden. De gebieden rond de voornoemde eilandengroepen hebben als belangrijke bioconstructeur, het zwarte koraal Antipathella wollastoni.
Macaronesië
In het tijdschrift Makaronesia, dat wordt uitgegeven door de Asociación de Amigos del Museo de Naturaleza y Arqueología de Tenerife (MUNA), vrij vertaald, de Vereniging van Vrienden van het Museum voor Natuur en Archeologie van Tenerife, werden enkele bijzonderheden van deze ontdekking gepubliceerd in het wetenschappelijk artikel ‘Antipathella wollastoni, natuurlijke geschiedenis van de belangrijkste mesofotische bioconstructor van Macaronesia’.
Het artikel is ondertekend door de hoofdonderzoeker van dit project: Óscar Ocaña, doctor in de biologie, directeur van het Museum van de Zee van Ceuta en een van ’s werelds meest vooraanstaande deskundigen op het gebied van koralen.
Diep onderzoek
De schoonheid van deze habitats is opmerkelijk. Op sommige plaatsen vormen de zwarte koralen kostbare pluimen met takken die doen denken aan coniferen. De takken deinen rustig mee op de stroming en hun gebruikelijke kleur is oranjeachtig oker of zelfs roodachtig oker, terwijl de poliepen of buisvormige uiteinden witachtig zijn. Op plaatsen met een hoge dichtheid geeft het de indruk van een besneeuwd naaldbos.
In 2004 schreven Óscar Ocaña en zijn thesisprofessor, Alberto Brito, een vermaard marinebioloog, het boek Corales de las Islas Canarias maar er was nog nooit onderzoek gevoerd op deze dieptes. De beste manier om de natuur te onderzoeken is de omgeving observeren, zoals Alexander von Humboldt bepleitte.
Trailer
Het project gaat zijn laatste fase in waarin de definitieve conclusies worden opgesteld. Er kan nu reeds aangekondigd worden dat de Macaronesische koraalgordels werden ontdekt en beschreven. Er komt ook een documentaire van 25 minuten waarin de eerste beelden van deze indrukwekkende ecosystemen in volle glorie zullen worden getoond.
Daar, waar het licht vervaagt, groeien dieren die op planten lijken, verborgen wouden van koralen die voedsel uit de stromingen halen. Unieke en onherhaalbare wezens en duizendjarige verhalen …
Dit is de aanzet van de trailer over de documentaire die de kleurrijke beelden van deze onderwatertuinen laten zien.
Foto: Wikipedia
