KLEINE POTJES HEBBEN GROTE OREN
In het bijzijn van kinderen moet men geen zaken bespreken die voor hun oortjes ontoelaatbaar zijn. Er zijn steeds zaken die zij best niet te horen krijgen.
Is het waar dat kinderen altijd alles horen wat ze eigenlijk niet hoeven te horen? Een kind kan rustig aan het kleuren zijn in een andere kamer terwijl jij een gesprek voert met je beste vriend(in) en toch zal het kind datgene oppikken dat absoluut niet voor de kleine oortjes bestemd is. Soms lijkt het wel of ze een ingebouwde antenne hebben waarvan het signaal aanslaat van zodra er gesproken wordt over grotemensen-dingen.
Herhalen zij geen terloops ontsnapte vloekwoorden, dan zijn het wel roddels of praatjes over seks die natuurlijk heel snel voor rode oren zorgen bij de ouders. Kinderen zullen je altijd om uitleg vragen over iets wat ze eerder opgevangen hebben. “Mama, wat wil dat zeggen een orgasme?” of “Papa, mag ik nu op dat kl*tespelletje spelen?” Dergelijke vragen worden steeds gesteld als er veel personen aanwezig zijn. Daar zijn kinderen namelijk heel goed in.
Als ouders van jonge kinderen is het een kunst om een gesprek te kunnen voeren met andere volwassenen zonder dat je ervoor moet vrezen dat buurvrouw Antje van je lieftallige zoon of dochter te weten komt wat voor een kreng je haar wel vindt.
Niet alleen gesprekken in hun moedertaal kunnen ze op mysterieuze en kunstige wijze onderscheppen, ook scheldwoorden in een vreemde taal zijn blijkbaar de eerste woorden die blijven hangen in hun jonge grijze massa. Zou er een soort radar bestaan in de hersenen van kinderen die verdwijnt naarmate ze ouder worden? Staat die radar dan ingesteld op ‘schunnige praatjes’ en ‘scheldwoorden’?
Soms is het grappig maar vaak zorgt het voor heel genante situaties die je als ouder liever niet wil meemaken.
Hou er dus altijd rekening mee dat, zelfs als jij denkt dat je engeltje rustig aan het spelen is op een strand op Tenerife en jij rustig op een terrasje zit op de boulevard, ze toch nog net datgene kunnen horen dat niet voor hen bestemd is. Het horen op zich is niet altijd het probleem, maar gegarandeerd dat zoon- of dochterlief de nieuwigheden ter sprake brengt op het meest ongepaste moment, wanneer er lekker veel toehoorders aanwezig zijn.
Zit je ’s avonds lekker te genieten van papas arrugadas met mojo op een lokaal terrasje en vraagt zoon- of dochterlief heel poeslief “Mamaaaaa, weet je welk Spaans woordje ik geleerd heb vandaag?”, zet je dan maar schrap want je kan er zeker van zijn dat het niet gato of perro zal zijn …
