KAMER NUMMER 100

Kamer nummer 100.

Er was ooit een tijd waarin toiletten in herbergen werden aangeduid met het nummer 100, in navolging van het gebruik in de Franse taal. Oftewel kamer nummer 100.

Cent (honderd) en sent (ruiken of stinken) worden in het Frans namelijk op dezelfde wijze uitgesproken.

In de Lage Landen hebben we voor onze behoeften al jaren een porseleinen toiletpot ter onzer beschikking. Zelfs tot in het kleinste kamertje. In andere landen is men niet altijd even ver op dat vlak. Op vele plaatsen vinden ze de toiletten die wij gebruiken erg onhygiënisch en verkiezen ze eerder een hurktoilet of ‘Franse wc’.

Onhygiënisch of niet, het toilet is voor sommigen onder ons een plekje in huis om even rustig een boekje te lezen. Voor anderen is dat een plek waaruit ze snel willen vertrekken.

De natuurlijke behoefte om naar kamer nummer 100 te gaan is aanwezig in alle landen en bij alle culturen. De werkwijze in het kamertje zelf is echter enorm verschillend van land tot land.

Toiletpapier hier?

In landen met geen of minder functionele rioleringen, waaronder Tenerife is het op sommige plaatsen nog altijd gebruikelijk om het gebruikte toiletpapier in een aparte emmer te werpen na je bezoek aan het kleinste kamertje. Wie dit nog nooit gedaan heeft, veronderstelt dat dit een enorme stank met zich meebrengt. Uit ondervinding kan ik zeggen dat dit niet zo is. Ik ben wereldwijd al op enorm veel plekken geweest waar deze werkwijze wordt toegepast en ik heb nog nooit een onfris geurtje opgesnoven in dergelijke toiletten.

Op andere plekken is toiletpapier uit den boze en zijn er handsproeiers beschikbaar of staat er gewoon een emmer met water. Het concept van de handsproeiers kan ik nog wel begrijpen. Maar de emmer met water zal toch nooit tot mijn favorieten behoren. In landen waar deze werkwijze gebruikelijk is, heb ik altijd een beetje wc-papier bij.

Hurktoiletten zijn volgens velen heel rein en ze zijn nog alom tegenwoordig in landen zoals Mongolië, Kazachstan en Iran. Je hoeft het echter niet altijd zo ver te zoeken want op vele rustplaatsen aan de autosnelweg in Frankrijk heeft men tot op heden nog steeds ‘Franse toiletten’.

Tijdens mijn reizen heb ik al veel kleine kamertjes mogen uitproberen. Het ene al wat luxueuzer dan het andere en sommigen zijn gewoon heel vreemd. Zo werd ik in Rusland op een wc-locatie geconfronteerd met een ruimte waar twee wc-potten in één hokje stonden. Een kwestie van gezellig samen met je beste vriendin een plasje te doen.

Als de nood het hoogst is, in de Lage Landen of op Tenerife dan zit ik toch liefst op mijn gemak op een mooie porseleinen pot!