Om voldoende hurende toeristen naar Ten Bel te krijgen wordt er een nieuwe strategie uitgewerkt en richt 1968 richt Maggy Van Dam in 1968 ‘Ten Bel Touring’ op die de touroperator wordt van en voor Ten Bel. Om het groeiende aantal huurders over te vliegen sluit ‘Ten Bel Touring’ een overeenkomst met de Spaanse chartermaatschappij Spantax. Minimum één vlucht per week, in het weekend vloog men ‘eerste klas’, in de week vloog je ‘economie’. Zo konden de kopers en de huurders een beetje uit elkaar gehouden worden. Deze manier van werken sloeg aan en genoot veel bijval. Zoveel zelfs dat SABENA toen is gestopt met haar lijnvluchten op Tenerife.
Nog later werden Ten Bel Touring-kantoren geopend in Frankrijk, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk en van daaruit werden ook toeristen overgebracht. De touroperator zorgde zelfs voor chartervluchten uit Boston en New York.
En Huygen werkte onverstoord verder aan zijn complex. De oppervlakte van het domein vergroot nog steeds, wegen en banen worden aangelegd, nog meer zwembaden worden uitgegraven, nog meer restaurants moeten de hongerige toerist voeden. Het domein wordt zo groot dat er inmiddels een imitatietreintje rondrijdt van de ene uithoek naar de andere.
Bij regen
De beste marketingzet ooit was de slogan ‘Eén dag zonder zon, geld terug!’ Dit werd in Belgenland door de pers weggelachen als een onbezonnen valse en onrealistische publiciteitsstunt. Als het dan eens regende schoven de toeristen aan de receptie voorbij om hun ‘regengeld’ op te eisen. Ze kregen inderdaad 500 peseta’s terugbetaald en doordat het regende of geregend had bleven de toeristen in de bars en restaurants van Ten Bel hangen en verteerden een veelvoud van 500 peseta’s aan eten en drank. Extra winst, kassa, kassa.
Het klimaat spreekt de mensen aan, het wintertoerisme is geboren, de overwinteraars blijven terugkomen. Met temperaturen boven de 20° Celsius is de winter ook the place to be voor mensen met ademhalingsproblemen of met aandoeningen aan spieren of pezen. Iedereen die hier komt geneest op een spectaculaire manier. Lichaamspijnen ebben weg als sneeuw voor de zon. Dit is de beste reclame die Ten Bel ooit kreeg. Meneer Michel was op een bepaald moment in verregaande gesprekken om op het eiland een nierdialysecentrum te openen. Finaal is de deal niet doorgegaan omdat de kliniek uit Brugge niet met de nodige centen over de brug is gekomen.
Artiesten treden op
In elk deeldomein was er steeds wel iets te doen; animatie voor groot en klein, voor jong en oud. Topentertainment kreeg je voorgeschoteld in de centrale evenementenhal La Ballena, die toen de feestzaal werd genoemd. Iedere dag kwamen en gingen er Belgische artiesten: Eddy Wally, Ann Christy, Nicole en Hugo, Willy Sommers, Jimmy Frey, violist Eddie Delatte en zelfs de piepjonge Frank Valentino passeerden de revue.
De restaurants boden vooral werkgelegenheid aan de lokale inwoners van het eiland. Om op te dienen hoef je geen opleiding; een charmante glimlach, een galante stap en een beetje stabiliteit in handen en armen waren reeds voldoende om de talrijke toeristen te bedienen.
Uitvinder van het selfservicerestaurant
In het strategisch marketingplan was één zaak over het hoofd gezien: de obers spraken enkel Canarisch, de toeristen waren veelal polyglotten maar spraken niet de lokale taal. Er waren dus, meer dan eens, geschillen tussen service en klant en daar zat Huygen mee verveeld.
Als visionair, bezieler en realisator tovert hij opnieuw een oplossing uit zijn hoed en wordt meteen de uitvinder genoemd van het selfservicerestaurant. Gedaan met perikelen rond spraakverwarring en taalonenigheid. De klanten kunnen vanaf nu hun eigen menu bij elkaar kiezen. Opgelost, probleem.
En zo kwam Albert Huygen meermaals met oplossingen voor de dag voor problemen waar menig medewerker reeds een tijdlang mee kampten.
Eerste Centro Comercial in het zuiden
Huygen wilde het domein afrasteren om de toeristen binnen te houden. Barelen met bewakers zouden moeten zorgen voor een groter veiligheidsgevoel, maar dit was maar een drogreden. Hij wilde het vertier en het amusementsaanbod binnen het domein houden maar dat werd niet in dank afgenomen van de ondertussen talrijke eigenaars. De toeristen wilden ook buiten het domein een kijkje nemen of iets gaan eten in een restaurantje vlakbij en uitgebaat door ‘parasieten’. Zo noemde Huygen de inderhaast meegezwermde toeristen die een graantje wilden meepikken van het succes van Ten Bel. En daarop had hij ook een antwoord: hij bouwde de ‘put van Ten Bel’, een lager gelegen openluchtruimte met daarin het eerste ‘Centro Comercial’ in het zuiden van Tenerife, met winkels, bars en restaurants en waar nu nog steeds het oudste Belgische etablissement van Ten Bel gelegen is waar op zondagmiddag door honderden overwinteraars vrolijk wordt gedanst.
Wordt vervolgd
Lees hier:
Deel 1 – Het ontstaan van Ten Bel
Deel 2 – De groei van Ten Bel
Deel 3 – Het succes van Ten Bel
Deel 4 – Ten Bel in woelige tijden
Deel 5 – Ten Bel in een apocalytische scène
Deel 6 – Ten Bel, en nu?
Het volledige verhaal werd gepubliceerd in het rijk geïllustreerde boek ‘De Geschiedenis van Ten Bel’. Verkrijgbaar in e-book of in gedrukte versie.
Geïnteresseerd? HIER staat er meer informatie over het boek en hoe je het kan aanschaffen.
Geïnteresseerd in Tenerife? Word dan lid van de grootste Tenerife-familie!
Abonneer u op onze nieuwsbrief en blijf steeds op de hoogte van het nieuws op Tenerife.
Vul hieronder uw voornaam en een geldig e-mailadres in. Klik op Abonneren.
