Overal op het eiland is er wel iets te doen en veel activiteiten en evenementen lijken steevast op elkaar alhoewel ze op verschillende locaties doorgaan. Als voorbeeld haal ik de romerías aan, reuze gezellig en traditioneel maar kopieën van elkaar, alhoewel de ene wat groter is dan de andere.
Wat je niet als een blauwdruk mag beschouwen en aldus een unicum is op het eiland zijn de activiteiten die gekoppeld zijn aan de feesten van San Andrés, of de feesten die naadloos gelinkt worden aan het einde van het wijnseizoen.
San Andrés is een heiligenfeest als geen ander als je het wil koppelen aan haar religieuze betekenis. San Andrés is gewoon de naamdag van 30 november en deze dag wordt door de inwoners van Icod de los Vinos gevierd als tablas de San Andrés, wat zoveel betekent als ‘de glijplanken van Sint-Andreas’. In de hele regio rond Icod de los Vinos wordt het wijnseizoen elk jaar uitbundig gevierd met tal van festiviteiten. Een van deze activiteiten is het arrastre de las tablas – het afdalen met plankenT
Traditie overheerst
In de praktijk glijden de inwoners op zelfgemaakte uiterst rudimentaire planken met relatief hoge snelheden de straten naar beneden: een waar spektakel, vooral de finish is het beleven waard. De rit wordt abrupt gestopt door een berg autobanden waardoor menig deelnemer op het einde van de rit ook nog een salto maakt en het lichaam een ferme tik incasseert.
Het volksgebruik is zo populair dat zelfs het mystieke van de heiligenviering van San Andrés erdoor naar de achtergrond wordt geschoven.
Oorsprong
De oorsprong van dit festival heeft enerzijds een economische achtergrond, anderzijds is het topografische gegeven van de regio, de regisseur van het hele spektakel.
De traditie. Vroeger werden de eikenbomen voor houtbewerking glijdend over de grond vanuit de bossen naar de zagerijen gebracht. Dit hout moest dienen om eiken wijnvaten te produceren.
Later in de zeventiende eeuw waren er reeds heel wat wijngaarden in het noorden van Tenerife, toen de grootste van alle Canarische wijnproducenten, en rond eind november, op het einde van het wijnseizoen, moesten de lege vaten worden gereinigd. Dat deed men met zeewater omwille van het neutraliseren van de zuren die in de vaten resistent aanwezig waren. De vaten werden vanaf de bodega’s eerst naar beneden gerold maar verschillende rolincidenten en veel kapotte vaten later legde men deze op een soort slede en liet men deze gecontroleerd van de heuvels glijden.
Spektakel blijft
Nog later werd het transport geregeld met de ‘moderne’ middelen van het heersende tijdperk. Het arrastre de las tablasis na ruim 400 jaar nog steeds een traditie boordevol spektakel.
Het afsluiten van het wijnseizoen wordt symbolisch gevierd door het ontkurken van de eerste fles wijn met de nieuwe druiven uit de regio. Le nouveau Icod est arrivé … ¡Salud!
Video: Marla Schnee - @marlaschnee590 Foto: Bodegas Viñátigo
