Ik geniet van duizend verschillende dingen. Gewoon van kleine dingen en de dingen des levens die iedere dag opnieuw worden aangeboden. Vooral van deze die ik op een subtropisch eiland terugvind en nooit ofte nimmer krijg voorgeschoteld in de Lage Landen.
Dan denk ik vooral aan het klimaat en alles wat daaruit voortvloeit.
Leven in openlucht is daar een voorbeeld van, ook in de winter. Alle vensters en deuren staan open, het hele jaar door. Mijn stekje is precies een doorkijkje, het kan ook see-through genoemd worden. Ik hoef deze bouwelementen niet te sluiten, ze zijn nutteloos. Ze zijn er wel maar hoeven niet gebruikt te worden. Driehonderd dagen zon op een jaar, een gemiddelde van ruim twintig graden boven het vriespunt en een warme oceaan dwingen mij alles open te zetten.
Zelfs gedurende de 26 regendagen die het zuiden van Tenerife kent koelt de temperatuur amper af en blijven de afsluitbare delen van mijn huisje openstaan. Het regent hier warm hemelwater en daar geniet ik van, samen met de natuur.
Het klimaat dat enkel voorkomt op de zestigste breedtegraad zet alles open, ook het hart en het lichaam van een mens. En vooral bij de medemens die fysiek hapert door klachten aan spieren en pezen, aan beenderen en gewrichten. Ook zij die getroffen worden door huidaandoeningen hebben baat aan dit klimaat. Zij die bekrompen en met pijn in het vliegtuig stappen komen er nadien als herboren weer uit en naarmate hun verblijf vordert, verbetert hun lichamelijke gesteldheid. Raar maar waar, vraag het hen zelf! Enkel miraculeus genezen doe je hier nog niet.
Het klimaat en vooral de hogere temperaturen zijn de oorzaak van een andere levensstijl. Alles gaat hier trager. Langzamer, of mañana, zoals de ingeburgerde bevolking het hier met slechts één woord zo lyrisch uitdrukt. Wat vandaag niet kan, kan later wel. Tijdsdruk is hier zo goed als onbestaand en niet iedereen kan daarmee omgaan. Vooral de toeristen niet omdat zij ‘tijd is geld’ op hun korte vakantieperiode niet opzij kunnen schuiven. En dat is dan weer de aanleiding van zenuwachtig gedrag. Ze zouden iets langer moeten blijven, dan begrepen zij gemakkelijker wat ik bedoel, maar ik snap dat deze categorie van medemensen nog actief is op de arbeidsmarkt en dat deze stelling door hen niet kan ingenomen worden. Gelukkig komt hun tijd om dit te beleven ook nog. Geloof me.
Zo blijven er nog negenhonderdnegenennegentig dingen over. Dingen des levens die hier kunnen beleefd worden. De volgende in de rij is de gastronomie. Ik weet evenwel dat hier ook mensen naartoe komen die hun thuisland niet kunnen loslaten en het liefst hun hele keuken mee verhuizen om te ontsnappen aan het lokale voedselaanbod. Ze willen, kunnen of durven niet te proeven van een mediterrane keuken met West-Afrikaanse en Midden-Amerikaanse invloeden. Ze houden hun smaakpapillen liever niet voor de gek en vermijden gofio en almogrote. Ze eten geen carne de cabra omdat ze denken dat het naar geit smaakt of ruikt. Ze lusten geen ropa vieja en escaldón, van chipitos en pulpo hebben ze geen kaas gegeten.
Gelukkig is het overgrote deel van de toeristen wel bereid om zich te smijten in de Canarische keuken die ook wel de gezondste ter wereld wordt genoemd.
Nog 998 dingen te gaan. Dingen die het leven op Tenerife aangenaam maken.
Ik geniet nog elke dag van de topografie van het eiland, een stukje land in de oceaan met centraal één berg. En wat voor een! De vulkanische geschiedenis heeft zijn verhaal geschreven en wat overblijft heeft de tand des tijds overleefd. Erosie door het schuurwerk van water en wind heeft het eiland vervormd tot wat je op vandaag kunt waarnemen. Honderden glooiingen, barrancos genoemd, hebben zich op deze manier laten uitgraven terwijl de bergtoppen werden gemodelleerd. De hoogteverschillen doen mij telkens weer genieten van andere zichten en ieder zicht op zich is dan weer uniek. Het landschap is even teder als agressief, even fijn als woest.
Ook de kust is adembenemend afwisselend. Rots, lava, magma, zand en keien omzomen dit zonovergoten eiland en dit is al helemaal niet te vergelijken met de vlakke en zanderige Noordzeekust.
Water trekt altijd aandacht en een zee verleidt, maar een oceaan slokt een mens helemaal op.
Ik heb reeds duizenden keren het water, de golven en de glinsterende zonnegolfjes gadegeslagen. Ik kijk steeds naar datzelfde water en toch krijg ik steeds iets anders te zien. Dat zicht brengt je in extase, het is steeds anders en varieert met de seconde. Naar zee kijken verveelt nooit. Ook kijken naar de oogverblindende veelkleurige zonsondergangen verveelt nooit.
En op deze manier moet ik nog 997 dingen verhalen waardoor deze column zo lang zou worden als een leesboek. Ik vrees dat de uitgever hiermee niet gelukkig zou zijn. Ik kan beter hier afronden en de resterende mooie dingen door de lezer zelf laten invullen. Of ik kan eindigen met een vraag die veel wordt gesteld en waarop een simpel antwoord kan worden gegeven.
‘Is het hier dan beter?’
Mijn antwoord daarop is helder en klaar en daardoor uiterst verstaanbaar. ‘Op Tenerife is het niet zozeer beter, het is hier anders. Je kunt je thuisland in geen enkel opzicht vergelijken met een subtropisch eiland in de Atlantische Oceaan.’ Maar als ik moet kiezen, dan weet ik het wel. Jij waarschijnlijk ook, toch?
Geïnteresseerd in Tenerife? Word dan lid van de grootste Tenerife-familie!
Abonneer u op onze nieuwsbrief en blijf steeds op de hoogte van het nieuws op Tenerife.
Vul hieronder uw voornaam en een geldig e-mailadres in. Klik daarna op Abonneren.
