El Médano is zowat het toverwoord bij uitstek bij iedereen die van een betrekkelijke rust én van watersporten houdt. Dit stukje Magellaanse kust in de gemeente Granadilla bekoort zowel de eilandbewoners als de toeristen omdat deze natuurstrook nog natuur uitademt en niet overloopt van het toeristisch toerisme. Drie ruime strandzones waarvan er twee met elkaar verbonden worden door een houten wandelpad en een centrum die daar netjes is rond gebouwd. Daar waar je kunt flaneren zonder ondersteboven gereden te worden, daar waar je haren door de wind worden gestreeld.
Het oceaanwater kabbelt zachtjes op het strand waar kinderen luidlachs en ongehinderd kunnen spelen en ravotten. Het strand loopt zacht hellend de oceaan in; pootje baden, stoeien aan waterlijn of wat verder gaan zwemmen is een lust zonder enig gevaar. Of toch?
Tot aan de boeienlijn, daar mag je niet over want de andere kant is voor de surfers, de waterscooters en ander snelvarend tuig. Op deze manier wordt langzaam zwemmend verkeer en snelvarende ontspanning netjes van elkaar gescheiden. Goed dus, zou je denken, maar de overheid denkt daar nog net een ietsje anders over. Niet dat de infrastructuur slecht is, neen, dat niet, maar omdat volgens hen de veiligheid nog verhoogd kan worden.
De plek die nu in twee delen is opgesplitst zal in het najaar nog verder opgedeeld worden en dat plan is een unicum voor Spanje. Niemand deed hen dat ooit voor. Het project werd opgesteld door de gemeente Granadilla en zal vier verschillende afgebakende gebieden bevatten die vanaf het land, door middel van bewegwijzering, bereikbaar wordt.
Het belangrijkste gebied zal gereserveerd worden voor zwemmers. Ruim 7.600 vierkante meter, vanaf het Médanohotel tot aan Flash Point Coffeeshop, of meer dan de helft van het strand Leocadio Machado wordt tot een badzone omgedoopt die tot 200 meter in zee zal reiken en aldus verboden zone wordt voor drijvende vaartuigen. De zeezijde daarachter zal gebied worden bestemd voor watersport.
En precies deze zone wordt heringedeeld. Nu maken surfers, bodyboarders, wind- en kitesurfers gebruik van eenzelfde zone en dat leidt tot gevaarlijke toestanden omdat de snelheden van deze sporttuigen onderling nogal wat verschillen.
Een zone van 921 m² wordt voorzien voor surfers, peddelsurfers en bodyboarders, de enen kunnen de branding gebruiken om zich te laten drijven door de motorische kracht van de golven, de anderen zullen het rustige water opzoeken om het drijvend karakter van de zeespiegel te gebruiken om hun ding te doen. Daarnaast komt er een windsurfzone van 3.800 m² en helemaal op het einde, aan la montaña roja komt de kitesurfzone die meer dan 14.000 vierkante meter groot is.
Al deze zones zullen worden afgebakend door boeienlijnen en wie zich niet in zijn of haar eigen zone bevindt gaat straks de bon op. Veiligheid staat ook hier helemaal bovenaan.
Deze watersportgebieden zijn elk afzonderlijk bereikbaar vanaf het land en zullen bijgevolg bewegwijzerd worden om de mobiliteit te verbeteren. Dit is ook nodig om een betere bescherming te bieden aan het vlakbij gelegen natuurgebied op en rond de ‘rode berg’.
Sedert de jaren ’80 is het watertoerisme in El Médano gestaag gegroeid. Nadien kwam er internationale belangstelling voor het windsurfen waarbij deze regio opgenomen werd in de lijst voor de wereldkampioenschappen surfen, waardoor de sport fel werd gepromoot. Ook technologische ontwikkelingen en de spitsvondigheden van de mensheid hebben nieuwe watersporten ontwikkeld. Kitesurfen, bodyboarden en vooral peddelsurfen zijn daar typische voorbeelden van.
Een soort scheiding der machten zal bijdragen aan de algemene veiligheid van de watersportbeoefenaars. Zo zullen zwemmers niet meer overvaren worden door windsurfers en zal een kitesurfer niet meer neerkomen op een bodyborder. Eind goed, al goed.
