Jaap en Klara Peerbolte waren jeugdige energieke zestigers die na een leven van hard labeur hun pensioengerechtigde leeftijd hadden bereikt, maar de jaren van ontspannen en genieten na jaren van noeste arbeid zijn alvast slecht begonnen, zo blijkt uit dit waar gebeurde verhaal.
Jaap en Klara kwamen reeds decennialang naar Tenerife met vakantie om even op te laden om daarna terug aan de slag te gaan in Nederland. Ze wisten dat werken rendeert en dat ze nadien konden profiteren van de gespaarde centjes en van een onbezorgde oude dag op het grootste der Canarische Eilanden.
Hun verhaal loopt helaas anders af dan ze hadden verwacht en gehoopt.
Gedurende hun laatste verblijf op Tenerife keken ze er halsreikend naar uit om hun eigen stekje te kopen en op hun zoektocht naar een ideale aankoop botsten ze op een Nederlandse projectontwikkelaar. Wies Verhoor had op het eiland een groot aantal vakantiewoningen laten bouwen en hij had er nog een aantal in zijn portefeuille.
Ze werden bevriend. Samen naar een barretje, daarna nog eens op restaurant en het vertrouwen in deze makelaar groeide gestadig. Hij was lief, verstandig, innemend en was verbaal zeer handig. Hij praatte erop los op een manier die het denkbeeldige vakantiehuisje vaste vormen deed aannemen.
Er werd aan tafel, na het digestief, een afspraak gemaakt om hun ingebeelde droomvilla te gaan bezichtigen. En zo gebeurde.
Een prachtige villa, op een rots gebouwd en vlak aan zee, op de rand van het hoofdstedelijk gewest Santa Cruz. Er liep zelfs een trapje van in de tuin naar de lager gelegen oceaan. De prijs mocht er best wel wezen, maar voor wat, hoort wat. De 650.000 euro kostende kast vertegenwoordigde voor het echtpaar de werkelijke waarde van dat droomparadijs.
Hard labeur had een aardige cent opgebracht en de vakantievilla werd zonder te twijfelen aangekocht.
Terug in Den Haag lazen Jaap en Klara echter in de krant dat de Spaanse Minister van Milieu had besloten om de wet ‘Ley de Costas’ voortaan stipter te zullen naleven. Deze wet, die de kustgebieden nog beter moet beschermen, bestond reeds een tijdje maar werd in het verleden nogal eens met de voeten getreden zonder dat de overheid tussenbeide kwam. We noemen het een soort gedoogbeleid.
Door de strengere aanpak van de wetgeving inzake bescherming van kustgebieden was de overheid overgegaan tot een sanctionele afstraffing van de overtreders en moest het zonnige stekje worden afgebroken. Maar eerst werd er een onteigeningsprocedure gestart.
Jaap en Klara zitten in zak en as en besluiten om inlichtingen in te winnen bij een gespecialiseerd juristenkantoor.
Ze hadden de week voordien contact opgenomen met de uiterst sympathieke en vriendelijke Wies Verhoor, maar die bleek plots niet meer zo sympathiek en helemaal niet meer vriendelijk. “Hij snauwde ons toe en zei dat hij zijn werk voortreffelijk had uitgevoerd en dat hij aan de wettelijke regelgeving niets kon veranderen.”
Jaap en Klara vroegen de jurist actie te ondernemen en een rechtszaak in te spannen tegen de Spaanse staat. Ze waren ervan overtuigd dat ze erin geluisd waren en dat meneer Verhoor zeker op de hoogte moest zijn geweest van de op til zijnde onteigeningen. Zo schreef de raadsman wegens dit bedrog een brief waarin hij namens zijn cliënten de koopovereenkomst vernietigde op grond van dwaling en de koopsom van de transactie terugvorderde, inclusief rente en kosten.
Er volgde snel een antwoord vanwege de advocaat van Wies Verhoor. Er kon hier geen sprake zijn van dwaling of bedrog. Meneer Verhoor wist niets af van enige onteigening en wimpelde de verantwoordelijkheid af met de woorden “Jaap en Klara Peerbolte hadden zich maar beter moeten informeren”.
Drie dagen later liet de advocaat van Jaap en Klara beslag leggen op de riante vrijstaande woning van de gewiekste verkoper Wies Verhoor in Scheveningen en er werd een dagvaarding betekend met vordering van betaling van 650.000 euro, vermeerderd met rente en kosten. In een twintig pagina’s tellende conclusie van antwoorden betoogde de tegenpartij dat zij zich van geen kwaad bewust was en dat er geen enkele reden was om de terugbetaling van de koopsom te eisen.
Ondertussen hadden Jaap en Klara het recherchebureau Sherlock Inc. ingeschakeld en gevraagd om op Tenerife de handel en wandel van meneer Wies Verhoor eens grondig onder de loep te nemen.
Later werden de debatten gevoerd voor de rechtbank in Den Haag. De raadsman van de tegenpartij orakelde dat zijn cliënt, Wies Verhoor, een gerespecteerd en integer zakenman was die in eer en geweten de transactie had afgesloten met Jaap en Klara Peerbolte. Dat een Spaanse minister besluit om tot de onteigening en later de sloop van honderden woningen over te gaan, is niet zijn schuld. ‘Hij wist daar niets van af’, zo luidde.
Rechter van Dam vroeg de raadsman van het echtpaar Peerbolte om te reageren en deze laatste legde het onderzoeksrapport van het recherchebureau als bewijsstuk op de desk van de voorzitter van de rechtbank.
Ik citeer … De heer Wies Verhoor had drie maanden vóór de verkoop van de luxevilla een onderhoud gehad met de burgemeester van Santa Cruz. Gespreksonderwerp van deze meeting was de voorgenomen onteigeningen in het desbetreffende gebied. Tevens werd geconstateerd dat Wies Verhoor nadien, in een tijdsbestek van een paar weken, zijn volledige vastgoedportefeuille op Tenerife tegen bodemprijzen van de hand heeft gedaan.
De rechter wist genoeg en sloot de zitting.
De uitspraak volgde zes weken later.
De namen van de betrokkenen en van de locaties zijn gefingeerd, maar het verhaal heeft zich wel degelijk afgespeeld op Tenerife. U weze gewaarschuwd …!
