BELASTINGEN VOOR NIET-RESIDENTEN

De fasen die je doorloopt om je te verankeren aan het eiland zijn genoegzaam gekend. Je wordt eerst verliefd op het eiland, dan volgt er een verloving en finaal kun je er niet meer vanaf. Je bent besmet door een gevreesd virus en je wil zoveel mogelijk tijd besteden op het eiland van jouw dromen. Bij sommigen gaat dat zover dat ze hier blijven wonen en dan worden ze resident. Voor anderen is de aankoop van een stekje om te verblijven voldoende; dit noemen wij de niet-residenten.
Wie niet onder een van deze twee categorieën valt is toerist en staat nog twee stappen ver van een onafwendbare verslaving.

Maar wie hier een stekje heeft moet ook de administratie en de daaraan gekoppelde financiële verplichtingen volgen. Het betalen van een gemeentelijke grondbelasting en een belasting die valt onder de noemer Impuesto de no residentes zijn de meest gekende.
De meest gevreesde is deze laatste omdat je er moeite moet voor doen. Je krijgt geen uitnodiging, geen herinnering of een aanslagbiljet omdat dit een draagschuld is en géén haalschuld. Je moet dus zelf het initiatief nemen om deze belasting aan te geven. Je doet deze aangifte helemaal vrijwillig, ieder jaar opnieuw vóór 31 december en op deze manier betaal je dan je vastgoedbelasting aan de Spaanse staat.

Dat doe je door een formulier 210 op te maken waarop je de gegevens invult die leiden tot de betaling van de belasting op een onroerend goed als eigenaar die de Spaanse nationaliteit niet bezit en ook geen resident is binnen het Spaans grondgebied. Met andere woorden: voor de niet-residenten zonder permanent verblijf. Dit heet in het Spaans Impuesto sobre la Renta de no Residentes (sin establecimiento permanente).

Deze belasting is niet gelijk of kan niet gelijk gesteld worden met het IBI of Impuestos sobre Bienes Inmuebles die een gemeentelijke belasting is op je onroerend goed in Spanje.

Modelo 210. Je doet het zelf, je haalt er een gestor bij of je trekt naar een zakenkantoor, om het even… maar jaarlijks betalen doe je best om later problemen te vermijden. Dit is een fictieve inkomstenbelas-ting die voortvloeit uit de loutere eigendom van de woning, zonder dat de woning huurinkomsten heeft.
De belasting wordt berekend op basis van een percentage op de belastbare waarde die op haar beurt gebaseerd wordt op de kadastrale waarde van de woning. Dit percentage is voor elke gemeente verschillend, zoals ook de kadastrale waarde voor elke gemeente en elke woning sterk kan uiteenlopen.

Modelo 210 bestaat onder de huidige vorm reeds vanaf 2009 en in al die jaren is er wel een en ander veranderd. De analoge werd een elektronische aangifte, en deze aangift moet ingevuld, betaald en aangegeven worden door iedere eigenaar apart, m.a.w. door de verschillende deeleigenaars.

De invulgegevens vind je op het IBI-attest dat je ontvangt bij betaling op het gemeentehuis waar je ingeschreven bent, of kun je daar opvragen. Op het formulier staat het jaar van de kadastrale revisie en de kadastrale waarde die je moet gebruiken om de aangifte in te vullen.

Je kunt het attest ook online raadplegen HIER, de Engelstalige elektronische aangifte vind je HIER.

Wat gebeurt er als ik deze belasting niet aangeef?
De fiscus is één van de weinige administraties die in Spanje zeer goed werk levert. De fiscus heeft 4 jaar tijd om u een belastingaanslag te sturen met een toeslag van 20% bovenop de wettelijke interesten. Het nalaten van het betalen van deze belasting kan leiden tot een gedwongen invorderingsprocedure die bovendien wordt geannoteerd in het eigendomsregister en kan leiden tot een inbeslagname en tot een gerechtelijke verkoop van uw vastgoed.

Wij denken dat het goedkoper is om jaarlijks een aangifte en betaling te doen. Goedkoper in ieder geval dan de duurdere optie waarin boetes, intresten en kosten met daar bovenop een invorderingsprocedure, het geheel uitmaken van een schadeloosstelling waar je bovendien niet gelukkig van wordt.

Hoe je het Modelo 210 invult staat HIER deels beschreven.
Hoe je je belastingsaangifte regelt kun je HIER lezen.