Heb je je reeds de vraag gesteld waar het afvalwater op het eiland naar toe gaat. Als je de wet van de communicerende vaten toepast en je woont op zeeniveau, dan kan het gebruikte water niet lager gestuurd worden. Of toch… de oceaan in! Dat gebeurde lang geleden, in vervlogen tijden. Stel je voor dat deze praktijk op vandaag zou toegepast worden; de jaarlijks meer dan 10 miljoen toeristen die een aantal keer per dag aan de ‘flosh’ trekken zou resulteren in een naar ammoniak stinkende drollenzee.
Leuk is anders!
Dit is niet iets van ‘we gaan gebruikt water recycleren’. De zuivering van afvalwater is wettelijk voorzien in een nationale en een internationale regelgeving. Het douchewater, het afwaswater, het regenwater, het toiletwater… alle afvalwater wordt opgevangen, verzameld en doorgepompt naar waterzuiveringsstations. Voor een gescheiden afwateringssysteem is de topografie van het eiland te complex; zo ver staan ze hier nog niet.
Als je op zoek gaat naar de waterzuiveringsstations ben je er aan voor de moeite. Ze liggen verscholen in het landschap. Een schoolvoorbeeld daarvan is het Estación Depuradora de Aguas Residuales in Santa Cruz. Een grote site waar miljoenen liters water gezuiverd worden in een aantal tanks en bakken.
Je bent er vast reeds voorbijgereden. Als je de TF-1 in Santa Cruz verlaat om de TF-4 te nemen om naar de haven te rijden, kom je er voorbij. Daar waar één rijvak ondertunneld is, vooraleer je aan de olieraffinaderij komt. Je ziet het net niet liggen vanwege het hoogteverschil, maar het ligt er wel. De site zie je duidelijk op de Google Maps-foto onderaan dit artikel. Het sluit naadloos aan bij de olieraffinaderij.
In een waterzuiveringsinstallatie wordt het afvalwater gezuiverd voordat het terug de natuur wordt ingestuurd. Het inkomende vuile water, het influent, wordt in de installatie in een aantal stappen gezuiverd. Iedere stap gebeurt op een specifieke manier waarbij speciale technieken worden toegepast. Vandaar dat een zuiveringsinstallatie een grote oppervlakte in beslag neemt. Roostertanks, zink- en slibbakken zijn de mechanische afscheiders, daarnaast wordt het water ook nog biologisch behandeld. Het gezuiverde uitgaande water wordt het effluent genoemd. Enfin, dit is een summiere beschrijving…
In feite wordt eerst residu op basis van grootte verwijderd, daarna gaan de organische stoffen er uit, dan de nutriënten of voedingsstoffen en finaal worden zuiveringsprocessen uitgevoerd voor de verwijdering van specifieke stoffen. Het water wordt dus gezuiverd en ontdaan van alle residu vooraleer het teruggegeven wordt aan de biotoop waar het thuis hoort; de oceaan.
Daar wordt het opnieuw opgenomenin de waterhuishouding van onze globe… Heb ik nog op school geleerd.
In het Plan Hidrológico Insular de Tenerife vinden we terug dat er anno 2000 11 waterzuiveringsstations waren die elk een capaciteit van 144.300 m³ per dag konden verwerken en dat na het millenniumjaar nog 6 stations bijgebouwd werden met een verwerkingscapaciteit van 248.300 m³ elk. Vandaag beschikt Tenerife over 20 locaties waar het afvalwater opnieuw zuiver wordt. Op de lijst (links) staan ook de ontziltingsstations op het eiland.
Het Ministerie van Milieu der Canarische Eilanden heeft onlangs beslist om € 808.000 te investeren in het pomp- en zuiveringsstation van Los Llanos. Daar wordt het afvalwater uit Santa Cruz, La Laguna en El Rosario behandeld.
Dit is slechts de eerste zet in een stappenplan dat totaal € 33 miljoen zal kosten en gefinancierd wordt door de Spaanse nationale regering. De planning voorziet 1 januari 2019 als einddatum, vanaf dan zal elke liter water gezuiverd worden volgens de bestaande wetgeving in het zuiveringsstation van het hoofdstedelijk gebied.
Goed voor de natuur, leve de natuur. Viva la naturaleza pura. ¡Viva!
