De vraag is niet ‘Schrijven wij een nieuw artikel?’ De vraag is ‘Waarover schrijven wij een nieuwsartikel?’
Je houdt van Tenerife, je bent ervan bezeten of je gaat er straks voor de twintigste keer naar toe. Je hebt een binding met Tenerife. Of om het met een moderne technologische uitspraak te zeggen, je hebt een link met het eiland. Dát is de reden waarom je meer wil weten over dit Canarisch stukje grond. En je leest het bovendien ook nog in het Nederlands.
Onze www-nieuwsredactie is één man sterk, ontvangt geen bijdrage, laat staan subsidies en moet daarenboven tijd en materieel zelf investeren.
Waarom ik het dan doe? Het antwoord is eenvoudig: ook ík ben verslaafd aan het eiland, aan de cultuur, aan de Tinerfeños, aan het klimaat, aan de topografie van het eiland, aan de warme oceaan en aan nog veel meer. Maar niet precies in deze volgorde.
Er is zoveel nieuwsgaring, er zijn zoveel verschillende manieren om leuke weetjes en nieuwsfeiten de wereld in te sturen zodat de doelgroep met al deze informatie wordt gevoed.
Het nieuws waardoor jij en ik worden geboeid.
Niet alleen gebeurtenissen worden verhaald, ook interessante weetjes over toeristische bezienswaardigheden passeren hier de revue. Nieuws en informatie met een hoge toeristische waardemeter die tot dusver aan publieke waarneming waren onttrokken en doorgaans handelen over feiten waarvoor er een collectieve belangstelling bestaat.
Ieder artikel op zich boeit een lezer of lezeres in die mate waarin het onderwerp is gebaseerd op en/of gerelateerd aan een onderwerp waardoor de lezer wordt geboeid. Dat moet de auteur ‘verkopen’. Dat precies is de kunst; je verkoopt de lettertjes die een verhaal schrijven aan het intellect van een persoon. Precies te vergelijken met een dagblad: je bekijkt de pagina’s, je overleest de titels en daar maak je je keuze. Enkel het onderwerp van het relaas waarin je geïnteresseerd bent ga je lezen. Ik heb echter één nadeel, ik schrijf maar één artikel per dag. Het is er op of eronder… de lezer kiest.
Niet alles kun je ‘verkopen’, het ene artikel is al boeiender dan het andere maar toch is er een resem aan onderwerpen die ietsje meer aantrekkingskracht uitoefenen op de potentiële lezer: dieren doen het altijd goed, mensen wat minder en politiekers helemaal niet. Overvallen, branden en ongevallen zijn weggelegd voor de boulevardpers en als dusdanig niet aan mijn redactie besteed. Tenzij er iets of iemand in onze dichte omgeving in het verhaal voorkomt. Dat heet dan betrokkenheid en wordt anders benaderd.
Ik schrijf enkel over Tenerife, niet alleen over het eiland op zich, ook over Santa Cruz de Tenerife, als één Canarische provincie van Spanje, met inbegrip van de buureilanden La Gomera, La Palma en El Hierro. In feite doe ik hier de waarheid geweld aan… ik schrijf ook over de uitbreiding van de Canarische eilanden als gebied en over het achtste eiland dat administratief aan de archipel is toegevoegd en officieel is toegetreden als kleinste broertje bij de zeven andere gezinsleden. Ik heb het over La Graciosa.
Ik schrijf over nieuwe feiten; niet over al dan niet bestaande culinaire hoogtepunten, niet over de kamelen die de geschiedenis hebben overleefd, ook niet over grotbewoners die de beschaving nog niet hebben ontdekt en vooral niet over politiekers die elkaar liever rauw lusten.
Ik schrijf over het weer. Jawel, want het weer is er iedere dag opnieuw. Ik ga er van uit dat de zon hier niet alle dagen schijnt en dan kruip ik in mijn pen. Alles wat afwijkt van de wintertemperatuur 15-20-25° en de zomertemperatuur 20-25-30° is nieuws. Calima, mar de fondo, ijzel op Las Cañadas, sneeuw op de Teide, andere winden dan de passaten, cumulussen in plaats van lenticularissen, overvloedige neerslag en loeiende winden; daar schrijf ik over. Ook over onderzeese bergen en nieuwe eilanden in wording.
Ik schrijf om de lezer te informeren en te boeien met de dingen die doorgaan, die zich voordoen of die gewoon gebeuren op het eiland van jouw altijd durende liefde.
Ik schrijf over de pardela die in nesten zit, over de zeeschildpad die dreigt te verdrinken omdat deze vastzit in een visnet of over de podencohond die de poten verzwikt door ondervoeding.
Ik schrijf over renovaties, over mamotretos, over nieuwe wegen en fietspaden, over architecturale hoogstandjes, over de aanleg van een brug over een barranco en over de nieuwe zeehavens van Granadilla en Fonsalía. Over nieuwe wetten, aangepaste regelgeving, over veranderende richtlijnen en over steeds maar terugkerende verordeningen inzake verkeer, vreemdelingenbeleid en gezondheidszorg.
Ik schrijf over interessante locaties met een historische achtergrond, over bezienswaardigheden, over veiligheid en over tradities. Jawel, ik schrijf dingen over jouw favoriete eiland die jij belangrijk vindt.
En zo schrijf ik verder, zoals ook de wereld verder doordraait. Maar vandaag valt er geen nieuws te rapen, vandaar mijn relaas …!
